گاهی خودمان را انسان خیلی خوبی می دانیم ،

خیلی بهتر و برتر از انسانهایی که بد می پنداریمشان ؛

ولی وقتی که خوب نگاه میکنیم و حسابرسی می کنیم می بینیم صد کار بد انجام داده ایم که یکی اش را بدها انجام نداده اند !

یاد سهراب بخیر ... چه زیبا گفت ...

نه تو می مانی و نه اندوه

و نه هیچ یک از مردم این آبادی

به حباب نگران لب یک رود قسم،

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت

غصه هم می گذرد...

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...

لحظه ها عریانند !

به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز..

هيچ وقت نخواسته ام جاي فرشته اي باشم که تاريخ را مينويسد.
روزهاي تکراري، داستانهاي تکراري، سرنوشتهاي تکراري .
بيچاره فرشته ...
روز آخر، تمام يادداشتهاي او ، کوچکترين نقطه عالم را هم پر نخواهد کرد.

- وقتي اميد در بهشت نيست، پس براي زمين معجزه است. و من هنوز با «اميد» زنده ام